Μισή σύν δύο!

Μισή μέρα σύν δύο, ίσον δυόμιση!!!
Γιούπι!
Μου δώσανε παράταση, γιατί προέκυψε ζέστη και ο συνέταιρος δε μπορεί να φύγει ακόμα.
Τι χαρά!
Άρα προλαβαίνω να ξαναπάω στο χωριό, να πάρω τις ανάσες μου και να γυρίσω!
Από Δευτέρα θα είμαι έτοιμη τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά να αναλλάβω την δεύτερη βάρδια. Θα πηγαίνω εγώ και θα φεύγει ο άντρας μου. Θ' αρχίσουμε πάλι τα ραβασάκια.
Το Σάββατο μπορείς;
Όχι! Όχι!

Μιάμιση μέρα ακόμα...

Στις 23 του μηνός τα αφεντικά μου (ο άντρας μου και ο συνέταιρος) μου έδωσαν προκαταβολικά 7 μέρες άδεια, για να μαζέψω ενέργεια και να τακτοποιήσω κάποιες εκρεμότητες.
Οι πεντέ μιση μέρες πέρασαν με πολύ τρέξιμο. Πήγα Ζαγορά, πήγα Αθήνα, γύρισα!
Μόνο ενέργεια δεν μάζεψα...
Έχασα κι απ' αυτή που δεν είχα!
Όσο για την ψυχολογία, μαύρη απ' την φρίκη που γίνεται γύρω μας...
Ψάχνω να βρω μια σπίθα ελπίδας να στηριχτώ. Πουθενά.
Όλα γύρω μας αλλάζουν και πρέπει να προσαρμοστούμε όλοι μας!
Μακάρι να τα καταφέρουμε...

Μιάμιση μέρα ακόμα, κι έχω τόσα να κάνω!
Πόσο κρατάει μιάμιση μέρα;

Καλώς τα!

Καλώς τους!

Δεν μ' αρέσει να μιλάω μόνη μου τελικά!

Συνάνθρωπος

Έχω κρατήσει σε ένα χαρτονάκι από κούτα από τσιγάρα, κάποιες λέξεις κλειδιά, που θα μου θυμήσουν θέματα περιπτέρου για να σας γράψω, αλλά αυτή τη στιγμή μου είναι τελείως άχρηστο. Δεν τσουλάει...
Θα σας γράψω όμως κάτι που εκεί δεν είναι σημειωμένο, αλλά δεν φεύγει απ' το μυαλό μου.
Συνέβει Κυριακή πρωί στις δύο περίπου τα ξημερώματα.
Η Ιάσωνος είχε πολύ κίνηση κι εγώ ήμουν επί το έργον.
Κάποια στιγμή βλέπω να έρχεται ο γιος μου με ένα φίλο του και κάτι κοίταζαν με ανησυχία.
Επειδή από μέσα δεν είχα καλή ορατότητα, βγήκα έξω και βλέπω ένα σταματημένο αυτοκίνητο με αναμμένα τα αλάρμ και στην θέση του οδηγού καθόταν ένας κύριος ακίνητος και στα χέρια του κρατούσε ανοιχτό το πορτοφόλι του.
Τρελάθηκα!
Νόμιζα πως είχε πεθάνει! Τον φώναξα, του μίλησα και μετά από ώρα σήκωσε το κεφάλι του και μου είπε ότι είναι καλά.
Έτρεξα στο ψυγείο, πήρα ένα νερό, το άνοιξα, του το έδωσα και του είπα να βρέξει το πρόσωπό του.
Οι πελάτες φώναζαν, γύρισα μέσα και ξαναβγήκα.
Τον κύριο τον είχε πάρει πάλι ο ύπνος, με το νερό στο χέρι, ενώ είχε πετάξει ανοιχτό το πορτοφόλι του στη θέση του συνοδηγού.
Τον φώναξα πάλι, του είπα να κλείσει το παράθυρο απ' την άλλη πλευρά, γιατί θα του κλέψουν το πορτοφόλι του.
Εκείνος μου είπε: "Ευχαριστώ για το νερό", είπε: "Ποιος νοιάζεται για τα λεφτά;" και ξανακοιμήθηκε.
Από κείνη την στιγμή είχα την έννοια του. Κοιμόταν εκεί δίπλα στο περίπτερο και όσο μπορούσα τον πρόσεχα.
Κατά τις 4 ήρθε ένα φορτηγό που έπρεπε να ξεφορτώσει και του είπαν να πάει τ' αυτοκίνητο πιο πέρα.
Έτρεμε η ψυχή μου μέχρι να τον δω να σταθμεύσει σωστά, μην τον χτυπήσουν, μη χτυπήσει άλλους. Πρότεινα να το οδηγήσει κάποιος άλλος, αλλά... γιοκ!
Μετά τον είδα να κοιμάται εκεί και ένιωσα ανακουφισμένη. Ήλπιζα ότι αν ήταν μεθυσμένος, όσο περισσότερο κοιμόταν, τόσο θα συνέρχονταν. Ήθελα να του δώσω ζάχαρη, αλλά είχε πολύ κίνηση και δεν μπορούσα να φύγω λεπτό απ' τη δουλειά μου. Τα παιδιά ήδη είχαν φύγει.
Κάποια στιγμή που κοίταξα είδα το 100 κοντά του κι ένα αστυνομικό.
Στεναχωρέθηκα πολύ.
Αυτός ο άνθρωπος έδειχνε πολύ στενοχωρημένος και πολύ κύριος. Προσπάθησε να μην οδηγήσει και να κοιμηθεί σε ασφαλές σημείο και κανένας δεν τον άφησε.
Απ' την άλλη φοβόμουν και για την υγεία του. Αν δεν ένιωθε καλά και χρειαζόταν Νοσοκομείο;
Η δουλειά με είχε δεμένη χειροπόδαρα. Δεν μπόρεσα να τον βοηθήσω. Ένιωθα απαίσια ως άνθρωπος.
Όταν ξανακοίταξα είδα ότι δεν ήταν εκεί, ούτε το 100, ούτε ο άγνωστος χ.
Δεν ξέρω τι έγινε. Εύχομαι να ήταν μόνο ένα μεθύσι και τίποτα παραπάνω!

Συλλογάται καλά!

Δεν έχω κέφια, γενικώς....
αλλά θα γράψω. Έτσι, για να ξεφύγω.

Μ' άρεσε αυτό που έγραψε ο Ρήγας ο Βελεστινλής και που μου το θύμησε η εφημερίδα του Βόλου ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ.

"Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά... "

Κι εγώ λέω να συλλογιστώ ελεύθερα...
(όσο γίνεται...)

Σέρνομαι

Η λέξη "Τέζα" δεν με καλύπτει.
"Σέρνομαι", κάτι μου λέει...
Πριν από λίγο γύρισα απ' την απογευματινή την βάρδια. Πέντε το πρωί τελείωσα την βραδυνή, κοιμήθηκα κατά τις 7 και έφυγα πάλι 2,30 ως 9.
Πολλά έχω να σας πω, αλλά θα φάω πρώτα κανένα γύρο να τονωθώ κι αν έχω κέφια και κότσια, τα λέμε!
Έτσι κι αλλιώς, αυτό το μπλογκ δεν το ξέρει ακόμη κανένας, Μόνη μου μιλάω. Το έχω περισσότερο για δικό μου ημερολόγιο. (προς το παρόν)

Πρέπει να φύγω πάλι!

Η ώρα πήγε 4 και 14 και πρέπει να φύγω σε λίγο για δουλειά.
Σήμερα δεν έχω το άγχος της τουαλέτας. Θα έχω κόσμο πολύ, όταν χρειαστώ την βοήθειά τους. Δηλαδή να κρατήσουνε τσίλιες μέχρι να γυρίσω και να είναι και έμπιστοι! Το κυριότερο!
Φεύγω μεσημέρι, θα γυρίσω ξημέρωμα!
Φεύγω Σάββατο, θα γυρίσω Κυριακή!

Κυκλάμινο

Πετάχτηκα στο κυκλάμινο. Μόνο η γλαρένια μου σχολίασε για την βοήθεια στην Νατέλα. Κανένας άλλος. Δεν πειράζει. Ας διαβάσουνε κι ας καταθέσουνε κάτι. Μια καλή πράξη παραπάνω, δεν βλάπτει.
Εδώ διάβασα ότι θα κάνουν συναυλία οι τραγουδιστές για την Βίσση. Για να την βοηθήσουν για το σοβαρό οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει!
Έλεος ρε παιδιά! Δεν είναι το ίδιο!
Λατρεύω την Αννούλα μας, αλλά ένα σπίτι λιγότερο, δεν θα την κάνει πιο δυστυχισμένη!
Δεν ξέρω βέβαια και ακρίβειες, αυτά τα κουτσομπολίστηκα περιοδικά, δεν λένε λεπτομέρειες.
Μην πείτε ότι έριξα το επίπεδό μου στο περίπτερο, γιατί θα σας πω: "Όλα χρειάζονται!"
Απ' όλα λαθραναγνώζω!
Ευχαριστώ γλαρένια μου που σχολίασες! Σίγουρα είναι καλλυμένοι καλά, αλλά για να φτάσει η Νατέλα να ζητήσει βοήθεια, μπορεί να περνάει πολύ δύσκολα οικονομικά. Σίγουρα δεν θα βρουν τα λεφτά τον Άλεξ. Μόνο η συνείδηση μπορεί να βοηθήσει, αλλά αυτή κοιμάται ακόμα.
Σου απάντησα από δω, αλλά μάλλον θα αργήσεις να το μάθεις.

παπουτσάδικα

Βγήκα λοιπόν έξω που λες, να γεμίσω νερά το ψυγείο. Ο ποπός μου βέβαια είχε βγάλει μάτια, μην έρθει πελάτης, μη μπει κανένας πίσω και μου αρπάξει το συρτάρι και με κάνει νοικοκυρά!
Καθώς ήμουν σκυμμένη, βλέπω δυο ξυπόλητα γερασμένα πόδια κι ακούω μια φωνή.
"Που είναι τα μαγαζιά με τα παπουτσάδικα;"
"Τέτοια ώρα, (δυο τα μεσάνυχτα) τα μαγαζιά είναι κλειστά", απάντησα και είδα ένα γέρο να τρικλίζει. Δεν ήταν ακριβώς μεθυσμένος, πάντως μια δόση ψυχοπάθειας είχε.
Ερχόταν πολύ κοντά μου, είχε και ερημιά εκείνη την ώρα, είδα πως δεν τον έπειθα ότι είναι κλειστά τα μαγαζιά και του είπα κι εγώ για να τον ξεφορτωθώ, που είναι τα μαγαζιά.
Ίσως ο άνθρωπος ήθελε να δει παπούτσια και βιτρίνες.
Τι να πω;

Υπομονή!

"Είστε το μοναδικό περίπτερο που βρήκα την μάρκα μου!" λένε οι τουρίστες πελάτες και αυτή είναι η δικαίωση!
Είναι γεγονός, πως δεν υπάρχει μάρκα τσιγάρου που δεν έχουμε. Και στα πούρα καλλυμένοι είμαστε, μα αν τα προμηθευτούμε όλα, θα πρέπει να βγούμε εμείς απ' το περίπτερο!
Αρκεί να ξέρεις που το έχουν κρυμμένο οι άντρες και να το βρεις βέβαια!
Τότε νιώθεις πως ανακάλυψες την Αμερική.
Που θα μου πάει; θα τις μάθω τις νέες του κρυψώνες και τις νέες μάρκες!
Υπομονή!
Δεν θα μου βάλλουν διαγώνισμα!
Πάντως πελάτης χωρίς να τον εξυπηρετήσω, δεν φεύγει!

Άγχος

Και δεν είναι μόνο αυτά. Έχεις να κινηθείς και να ψαχτείς σε ένα χώρο ένα επί ένα. Αν δεν ξέρεις που είναι τρυπωμένο το κάθε ένα, χάνεσαι. Κοιτάς το ταβάνι ή σταυρώνεις τα χέρια και παραδίνεσαι. Περιμένεις μπας και σε λυπηθεί και κατέβει εκείνο κάτω.
Και δεν κατεβαίνει τ' άτιμο!
Κι εσύ δεν θες να χάσεις και τον πελάτη! Αλίμονο. Και δως του προσευχούλες και τα μάτια να βγάζουν κολωφωτιές!
Και την καθυστέρηση που την βάζεις; Αν ο πελάτης χάσει την υπομονή του;
Αν μαζευτεί ένα τσούρμο που λέει, "βιαζόμαστε";
Αν τ' αυτοκίνητα αρχίζουν να κορνάρουν;
Άστα να πάνε!
Από καλό μου τόσο άγχος;

Το κάπνισμα φέρνει καρκίνο

Αμάν αυτά τα τσιγάρα! Εκατό μάρκες, εκατό χρώματα, εκατό συσκευασίες. Τι δεκαράκια, τι εικοσαράκια, τι εικοσπεντάρια, τι τριαντάρια! Τι μαλακά, τι σκληρά, τι φίλτρα, τι σλιμ και δε συμμαζεύεται! Δεν έφτανε αυτό βγήκαν και οι μάρκες των καπνών σε τσιγάρα και τα τσιγάρα σε καπνό. Είπαμε, μπορεί να βγάζουμε το ψωμάκι μας απ' τα τσιγάρα, αλλά κι εσείς καπνοβιομηχανίες μου, μια χαρά πάτε!
Γράφετε στο πακέτο "ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ" κ.λ.π κ.λ.π, μην δυσκολεύετε όμως και τη ζωή των περιπτεράδων!
Μου λέει χθες ένας, ένα τάδε καπνό μαλακό. Τον κοίταζα σα χαζή. Τελικά τον βρήκα.

Πράσινα άλογα

Μέσα στα δυο χρόνια που έλλειψα, βγήκαν πάρα πολλές καινούργιες εφημερίδες, περιοδικά, μάρκες τσιγάρων και καπνών.
Κουφάθηκα χθες όταν ένας πελάτης μου ζήτησε μια Γάτα!
"Τι Γάτα;" τον ρώτησα σαν χαζή!
"Είναι αθλητική εφημερίδα", μου είπε.
Ένας άλλος μου ζήτησε Πράσινη, κι εγώ έβλεπα πράσινα άλογα μέχρι να τη βρω.
Ένας άλλος Μήλο κι εγώ ήμουν έτοιμη να τον στείλω στον μανάβη ή στο χωριό μου που φημίζεται για τα μήλα ΖΑΓΟΡΙΝ.
Τι να σας λέω! Ήταν να γελάς η πρώτη μου μέρα. Η καρδούλα μου όμως ήξερε τι χορό έκανε.

Σαν τα διόδια

Χθες ήταν η πρώτη μου μέρα ή καλύτερα νύχτα στο περίπτερο.
Πέρασε κι αυτή. Τέλος καλό, όλα καλά.
Το άγχος μου ήταν και είναι σταθερό. Δεν είναι μόνο η νύχτα και το τι θα σου φέρει αυτή, είναι κι ότι μέσα σε δυο χρόνια που εγώ λείπω, άλλαξαν πάρα πολλά.
Οι τιμές πρώτα πρώτα. Άντε να μάθεις πάλι απ' έξω χιλιάδες τιμές. Δεν είναι μάρκετ να περιμένει ο κόσμος στην ουρά και να τα βρει η ηλεκτρονική ταμειακή μηχανή μόνη της.
Εκεί είναι δρόμος ταχείας κυκλοφορίας, σταματάει ο οδηγός και όπως στα διόδια, σου λέει "το και το" και βιάζεται. Από πίσω περιμένουν άλλοι και κορνάρουν. Χώρια που γράφουν και οι τροχονόμοι. Χέρι με χέρι δίνονται όλα και στα γρήγορα.
Κάποιοι σταθεροί πελάτες μάλιστα, δεν σου λένε τι θέλουν. Δεν μιλούν καν. Έχουν την απαίτηση να ξέρεις και έτοιμα τα ρέστα, μόλις δεις τι έβγαλε απ' το πορτοφόλι του.
Κάποιοι δεν πληρώνουν και πρέπει να ενημερώσεις το τεφτέρι τους.
Έχω λοιπόν να ξαναθυμηθώ και να ξαναμάθω τα γούστα του κάθε πελάτη. Πολλοί άλλαξαν μάρκα ή το γύρισαν στο φτηνό. Κάποιοι (τους θαυμάζω) κατάφεραν και το έκοψαν. Άρχισαν όμως τις τσίχλες. "Μια πράσινη μια κόκκινη", μου λένε. Οι σημειώσεις πάνε σύννεφο.
Ο γκριζομάλλης Έθνος Μάλμπορο, ο Νίκος Ρόνσον και Φίλαθλο, ο τάδε της Παναγιάς τα μάτια!
Οι τουρίστες πελάτες γελάνε μ' αυτό το πάρε δώσε.
"Να πάρετε ένα φτυάρι" μας λένε, "για να μην τεντώνεστε!" Υπάρχει, λέει, ένα τέτοιο περίπτερο στην Αθήνα.

Ανοργάτωτη

Άλλη φορά θα παίρνω μέτρα για τον ύπνο, εφόσον δουλεύω. Απ' τις 6 που ξάπλωσα, ζήτημα να κοιμήθηκα 4 ώρες. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν συνέχεια. Με ξαγρύπνησαν.
Αύριο τα τηλέφωνα κλειστά. Όλα κι όλα. Χρειάζομαι ενέργεια.

Ότι αφήνεις σε αφήνει

Έτσι είναι. Περισσότερα αύριο. Δηλαδή σε κάποιες ώρες.
Τώρα σίγουρα θα κοιμηθώ, χωρίς να μετρήσω προβατάκια.
Μαρουδίτσες, ίσως!

Προβατάκια

Έχω ένα δεκάλεπτο μπροστά μου, πριν φύγω. Προτιμώ να γράψω, απ' το να πάω στο κυκλάμινο. Ακόμα δεν τους έχω ενημερώσει για το νέο σπίτι. Δεν είμαι έτοιμη ακόμη. Όταν είμαι, όταν θα μπορώ να ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις, θα τους καλέσω.
Ξάπλωσα να κοιμηθώ. Άδικος κόπος. Τόση φασαρία στη γειτονιά, τόσες σκέψεις στο μυαλό.
Τι προβατάκια μέτρησα, τι κατσίκια, τίποτα.
Όταν η κυρία έλεγε: "Είναι ώρα να ξυπνήσετε", εγώ πότιζα τα λουλούδια μου στον κήπο.
Γέλασα με την κυρία!
Το πρώτο μου ξενύχτι μετά από δυο ολόκληρα χρόνια. Πόσα και πόσα άλλαξαν από τότε!
Καλά, για τα είδη του περιπτέρου και τις τιμές, θα γράψω άλλη στιγμή.
Εννοώ αλλαγές στα δικά μου κότσια.
Γέρασα, μπρε!
Σε λίγες μέρες κλείνω τα 47!
Το μεγαλύτερο άγχος μου γι' απόψε, δεν είναι ότι μπορεί να δυσκολευτώ να βρω κάποια νέα τσιγάρα, αλλά που δεν έχω εξασφαλίσει άτομο για να πάω στην τουαλέτα.
Όλη η οικογένεια στο χωριό κι όλοι οι φίλοι εκτός!
Αν έχεις τύχη διάβαινε!
Τέλος χρόνου!

Ύπνος

Γύρισα. Πολύ άγχος βρε παιδιά. Ελπίζω να τα καταφέρω. Τώρα πρέπει, λέει, να κοιμηθώ δυο τρεις ώρες, για να ξαναπάω στο περίπτερο 10 με 5 το πρωί. Κι αύριο πρέπει να πάω 5 απόγευμα, 5 πρωί Κυριακής.
Άντε να δούμε πως θα τα καταφέρω!
Λογικά πρέπει να κοιμηθώ λίγο.
Μα τι είναι ο ύπνος; Εύκολο το ' χεις;
Τέλος πάντων, θα δείξει.

Το ξυπνητήρι της αλλαγής

"Είναι ώρα να ξυπνήσετε! Η ώρα είναι 10! Είναι ώρα να ξυπνήσετε!" έλεγε η κοπέλα της αφύπνισης στο κινητό μου.

Κοιμήθηκα κατά τις 6, αν και ξάπλωσα πολύ νωρίς στο κρεββάτι. Μ' έφαγαν οι σκέψεις και το μάτι δεν έκλεινε.

4 ώρες τι να φτάσουν; Έπρεπε όμως να ξυπνήσω και ξύπνησα.

Ίσως η κοπέλα έπρεπε να έλεγε:

"Από σήμερα δουλεύετε! Πρέπει να ξυπνήσετε!"

Ναι, από σήμερα ξαναγίνομαι περιπτερού και πρέπει να προσαρμοστώ, θέλω δε θέλω, μπορώ δεν μπορώ.

Αλλαγές, είπαμε! Άλλες τις αποφασίζουμε εμείς και άλλες τις φέρνει η ζωή.

Πάμε λοιπόν!

Νέο ξεκίνημα...
Νέοι αγώνες!

Αλλαγές ήρθαν, έρχονται, θα έρθουν!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε, αλλά εγώ δεν μπορώ να αποχωριστώ το σήμα κατατεθέν μου!

Γι' αυτό θα το πάρω σταθερά μαζί μου. Θα γυρίζω στα παλιά, όταν εκεί θα έχω κάτι να πω.

Η ζωή τρέχει, έρχονται αλλαγές από παντού κι εγώ θέλω να τις καταγράφω σε ένα νέο σπίτι. Λευκό αυτή τη φορά, όπως λευκά είναι ακόμα και τα δωμάτιά του.

Λευκές και οι προθέσεις μου.

Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

Ας τα χρωματίσουμε με αγάπη και υπομονή αυτά τα δωμάτια!